Στα 17 του, ο Luigi αντιμετώπισε περίεργα συμπτώματα - μυρμήγκιασμα, μούδιασμα και προβλήματα όρασης - που οδήγησαν στη διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Μέσα στη σύγχυση, μια σταθερά ήταν η νοσοκόμα του: μια ήρεμη, καθησυχαστική παρουσία που εξηγούσε τις διαδικασίες, καθησύχαζε τους φόβους και έκανε την ιατρική διαδικασία ανθρώπινη. Η ιστορία του Luigi δείχνει πώς οι νοσηλευτές είναι κάτι περισσότερο από φροντιστές - είναι άγκυρες σε περιόδους αβεβαιότητας.
