Jako pielęgniarki otrzymujemy od naszych pacjentów pytania dotyczące możliwości przyszłych terapii SM.
W tym wpisie na blogu zwracamy uwagę na postępy dotyczące przeszczepiania krwiotwórczych komórek macierzystych i dwie potencjalne przyszłe terapie, które zostały omówione na niedawnym (wrzesień 2024 r.) Kongresie Europejskiego Komitetu ds. Leczenia i Badań w Stwardnieniu Rozsianym , największym na świecie zgromadzeniu pracowników służby zdrowia zajmujących się stwardnieniem rozsianym.
Pomimo tego, że nadal są to badania eksperymentalne, doświadczenia z przeszczepem krwiotwórczych komórek macierzystych (HSCT) są coraz większe, co zostało podkreślone w dwóch reprezentatywnych badaniach rzeczywistych przedstawionych na kongresie. 1,2
Niekontrolowane badanie w warunkach rzeczywistych z udziałem 363 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w Wielkiej Brytanii (38% z postępującym stwardnieniem rozsianym) wykazało, że po 2 latach i 5 latach od poddania się HSCT odpowiednio 94,6% i 88,6% pacjentów miało przeżycie wolne od nawrotu (RFS). 1 Ponadto przeżycie wolne od aktywności rezonansu magnetycznego (MRI) (MFS) wynosiło 88,2% i 78,8% odpowiednio po 2 i 5 latach. W Rozszerzonej Skali Stanu Niepełnosprawności (EDSS) skumulowana częstość występowania poprawy wynosiła 24,6% po 2 latach i 28,6% po 5 latach. Nie stwierdzono aktywności choroby (NEDA) w odniesieniu do punktów końcowych objawów, nawrotu i MRI (NEDA-3) u 72% pacjentów po 2 latach i 48,5% po 5 latach. W trakcie badania odnotowano cztery zgony, ale wszystkie miały miejsce na wczesnym etapie programu HSCT, kiedy doświadczenie w leczeniu cytopenii i innych ostrych powikłań HSCT było ograniczone. Autorzy doszli do wniosku, że przeszczep komórek macierzystych prowadzi do trwałej remisji aktywności zapalnej i stabilności klinicznej.
W rzeczywistym badaniu przeprowadzonym we Włoszech wzięło udział 97 pacjentów z rzutowo-remisyjnym stwardnieniem rozsianym leczonych HSCT, których dopasowano do 314 pacjentów leczonych alemtuzumabem i porównano z nakładającymi się wagami oceny skłonności. 2 Po medianie okresu obserwacji wynoszącej 62 miesiące w grupie HSCT i 30 miesięcy w grupie alemtuzumabu, HSCT przewyższał terapię lekową we wszystkich pomiarach skuteczności. W przeliczeniu na współczynniki ryzyka (HR), HSCT w stosunku do alemtuzumabu wiązało się z 50% zmniejszeniem prawdopodobieństwa progresji niepełnosprawności (HR, 0,50; p=0,025), zmniejszeniem prawdopodobieństwa nawrotu o 66% (HR, 0,34; p<0.001), and a 62% reduction in the probability of MRI activity (HR, 0.38; p<0.001). at="" 5="" years,="" 58.3%="" the="" hsct="" group="" versus="" 22.3%="" of="" the="" alemtuzumab="" group="" maintained="" neda-3,="" representing="">Redukcja o 50% (HR, 0,48; p<0.001). There were two treatment-related deaths; both occurred within 30 days of HSCT and, similarly to the UK study, were confined to the early experience with HSCT.
W obu badaniach stwierdzono, że konieczne jest prowadzenie badań z randomizacją, aby potwierdzić te wyniki i określić czynniki predykcyjne odpowiedzi na HSCT.
Kinaza tyrozynowa Brutona (BTK) jest ważną wewnątrzkomórkową cząsteczką sygnałową biorącą udział w regulacji dojrzewania, proliferacji, przeżycia i aktywacji komórek B i komórek szpikowych. Inhibitory BTK to nowa klasa leków stosowanych w stwardnieniu rozsianym, które blokują aktywność BTK. Tolebrutynib jest wysoce selektywnym inhibitorem BTK, a na kongresie zaprezentowano wyniki jego programu badań klinicznych fazy 3.
Do badania HERCULES włączono 1131 dorosłych z nienawrotowo postępującym stwardnieniem rozsianym (SPMS), losowo przydzielonych do codziennego doustnego leczenia tolebrutynibem (60 mg) lub placebo przez okres do czterech lat. 3 Głównym celem było ustalenie, czy tolebrutynib może opóźniać postęp niepełnosprawności. Istotnie mniej osób przyjmujących tolebrutynib doświadczyło sześciomiesięcznego potwierdzonego pogorszenia niepełnosprawności (CDW) w porównaniu z osobami w grupie placebo (26,9% w porównaniu z 37,2%). Oznaczało to o 31% mniejsze ryzyko progresji niepełnosprawności w przypadku tolebrutynibu (HR 0,69; 95% CI 0,55-0,88; p=0,0026). Dalsza analiza drugorzędowych punktów końcowych wykazała, że potwierdzona poprawa niepełnosprawności wyniosła 10% w przypadku tolebrutynibu w porównaniu do 5% w przypadku placebo (HR 1,88; 95% CI 1,10 do 3,21; nominalne p = 0,021).
Do GEMINI 1 i GEMINI 2 włączono łącznie ponad 1800 osób z nawracającymi postaciami stwardnienia rozsianego, w tym rzutowo-remisyjnym stwardnieniem rozsianym i aktywnym SPMS, i losowo przydzielono je do otrzymywania tolebrutynibu lub teryflunomidu codziennie przez okres do trzech lat. 4 W obu badaniach nie osiągnięto pierwszorzędowego punktu końcowego, jakim była statystycznie istotna poprawa wskaźnika nawrotów w ujęciu rocznym (ARR) w porównaniu z teryflunomidem. Jednak w kluczowym drugorzędowym punkcie końcowym tolebrutynib opóźniał czas do wystąpienia 6-miesięcznej CDW o 29% w porównaniu z teryflunomidem (9,9% vs 13,2%, HR 0,71; 95% CI: 0,53-0,95; nominalne p = 0,023).
W obu badaniach tolebrutynib był ogólnie dobrze tolerowany, chociaż u niewielkiego odsetka pacjentów w obu badaniach wystąpił znaczny wzrost aktywności enzymów wątrobowych, a jeden pacjent w badaniu HERCULES wymagał przeszczepu wątroby, a następnie zmarł z powodu powikłań po tym przeszczepie. To zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych wystąpiło w ciągu pierwszych trzech miesięcy dawkowania.
Wyniki tych badań sugerują, że tolebrutynib może być ukierunkowany na podstawowy, tlący się proces zapalny, który napędza postęp choroby. Sanofi planuje rozpocząć składanie wniosków o dopuszczenie do obrotu tolebrutynibu w drugiej połowie 2025 roku.
Terapie limfocytami T z chimerycznym receptorem antygenowym (CAR) zaczęły wykazywać potencjał leczniczy w chorobach autoimmunologicznych. Terapia limfocytami T CAR polega na modyfikacji limfocytów T pacjenta w celu rozpoznawania i usuwania limfocytów B w organizmie pacjenta. 5
KYV-101 jest autologiczną, w pełni ludzką terapią komórkami T anty-CD19 CAR, specyficznie ukierunkowaną na CD19, białko ulegające ekspresji na powierzchni komórek B, które bierze udział w różnego rodzaju chorobach autoimmunologicznych. Terapia ma na celu bezpośrednie wyczerpanie limfocytów B, potencjalnie resetując limfocyty B przyczyniające się do choroby. 5
KYV-101 jest obecnie oceniany w szeregu chorób autoimmunologicznych wywołanych przez limfocyty B. KYSA-7 jest pierwszym otwartym, randomizowanym, wieloośrodkowym badaniem fazy 2 KYV-101 w opornym na leczenie pierwotnym i wtórnie postępującym stwardnieniu rozsianym, a projekt badania został przedstawiony na plakacie na kongresie. 6
Doświadczenie w opisie przypadku w stwardnieniu rozsianym podkreśla, że pięciu pacjentów leczonych KYV-101, u których wcześniej nie podawano leków anty-CD20, wykazało znaczne średnie zmniejszenie prążków oligoklonalnych w ośrodkowym układzie nerwowym, potencjalnym zastępczym biomarkerze zmniejszonej progresji choroby. 7
U 41 pacjentów z chorobą autoimmunologiczną leczonych do tej pory KYV-101 nie zaobserwowano ciężkiego zespołu uwalniania cytokin (CRS) ani zespołu neurotoksyczności związanej z komórkami efektorowymi układu odpornościowego (ICANS).
Chociaż lekarstwo na stwardnienie rozsiane pozostaje nieuchwytne, ciągły postęp w badaniach i opracowywanie nowych metod leczenia daje nadzieję osobom żyjącym z tą przewlekłą i często niepełnosprawną chorobą. Pomimo tego, że na horyzoncie nie ma natychmiastowych (2024/2025) nowych terapii, istnieje nadzieja, że niektóre z opisanych powyżej terapii w fazie rozwoju będą miały potencjał, aby poprawić opiekę nad pacjentem w najbliższej przyszłości.
1. Muraro P, Kazmi M, De Matteis E, et al. Rzeczywista skuteczność i bezpieczeństwo autologicznego przeszczepiania krwiotwórczych komórek macierzystych w stwardnieniu rozsianym: doświadczenia w Wielkiej Brytanii u 363 pacjentów leczonych w latach 2002-2023. ECTRIMS 2024:Streszczenie 1702/O018
2. Signori A, Boffa G, Schiavetti I i wsp. Autologiczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych kontra alemtuzumab w stwardnieniu rozsianym: włoskie badanie wieloośrodkowe. ECTRIMS 2024:Streszczenie 243/O019
3. Lis R. i wsp. Skuteczność i bezpieczeństwo tolebrutynibu w porównaniu z placebo w nienawrotowym wtórnie postępującym stwardnieniu rozsianym: wyniki badania fazy 3 HERCULES. ECTRIMS 2024: streszczenie z ostatniej chwili
4. Oh J i wsp. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania tolebrutynibu w porównaniu z teryflunomidem w nawrotowym stwardnieniu rozsianym: wyniki badań klinicznych fazy 3 GEMINI 1 i 2. ECTRIMS 2024: streszczenie z ostatniej chwili
5. https://kyvernatx.com/patients/multiple-sclerosis/ dostęp w październiku 2024 r.
6. Dunn J, Friese M, Cree B i wsp. Projekt KYSA-7, otwartego, randomizowanego, wieloośrodkowego badania fazy 2 KYV-101, autologicznej, w pełni ludzkiej terapii limfocytami T z chimerycznym receptorem anty-CD19 (CAR), w leczeniu opornego na leczenie pierwotnego i wtórnie postępującego stwardnienia rozsianego. ECTRIMS 2024; Plakat P1594
7. Prezentacja na sympozjum Kyverna ECTRIMS. Wrzesień 2024 r. Dostępne pod adresem https://ir.kyvernatx.com/static-files/1a98460d-d29e-445d-8839-2c98dc72c31c dostęp w październiku 2024 r.
Wszystkie wpisy na blogu, kursy e-learningowe, e-biuletyny, e-Newsflashe i zawartość strony internetowej MS Nurse PRO są pierwotnie utworzone w języku angielskim (UK).
Nasze wpisy na blogu edukacyjnym i kursy e-learningowe są sprawdzane przez nasz komitet naukowy pod kątem dokładności i obiektywności.
Następnie treść jest automatycznie tłumaczona przez Microsoft Translator i udostępniana na naszej platformie.
Przetłumaczone treści nie są recenzowane językowo, z wyjątkiem treści naszego kursu e-learningowego.
MS Nurse PRO wdrożyła proces, w ramach którego nasze kursy e-learningowe są sprawdzane przez native speakerów (pielęgniarki lub neurologów).
Wszystkie przetłumaczone kursy e-learningowe udostępniamy natychmiast, a następnie rozpoczyna się proces weryfikacji językowej. Ten proces przeglądu może potrwać kilka miesięcy.
